تفاوت میکرو فریم ورک و فریم ورک

انتخاب فریم ورک مناسب سخت ترین تصمیم در ابتدای پروژه است. پس از تصمیم گیری، فریم ورک مرحله آغازین پروژه را بسیار آسان می کند، اما در عین حال، پیچیدگی هایی را در سطوحی مانند درک فریم ورک به ارمغان می آورد. در این پست تفاوت های عمده بین میکرو فریم ورک و فریم ورک ها را باهم آشنا می شویم.

 تفاوت میکروفریم ورک و فریم ورک

در دنیای برنامه نویسی امروزی، در اکثر مراحل توسعه پروژه ایده آل نیست که از صفر شروع کنیم، به خصوص در دنیای توسعه وب که چندین فناوری در آن دخیل هستند. نوشتن مؤلفه های استاندارد وب که از قبل در چندین فریم ورک در دسترس هستند ممکن است امکان پذیر نباشد.

پیچیدگی فریم ورک

میکرو فریم ورک ها(Micro Framework) با حداقل کد مورد نیاز برای توسعه سریع برنامه های کوچکتر ارائه می شوند. اینها شامل نمونه‌های اولیه یا برنامه‌های کاربردی تک صفحه‌ای هستند که به حداقل نگهداری نیاز دارند. سهولت این فریمورک ها به سرعت آنها را محبوب و اولین انتخاب برای توسعه برنامه های کوچکتر می کند.

فریم ورک های Full-Stack همراه با چندین ابزار و ماژول برای توسعه و نگهداری برنامه های کاربردی بزرگتر بسته بندی شده اند. در عین حال، این فریم ورک ‌ها سطحی از پیچیدگی و امکان توسعه برنامه‌های بزرگ‌تر را به همراه می‌آورند که به نگهداری طولانی‌تری نیز نیاز دارند.

اجزای فریم ورک

میکرو فریم ورک ها (Micro Framework) با حداقل مسیریابی درخواست برای پردازش درخواست ورودی و ایجاد پاسخ همراه می‌شوند. جدای از مسیریابی درخواست، اینها همچنین ممکن است از مفاهیم برنامه نویسی مدرن از جمله الگوی MVC پشتیبانی کنند تا توسعه را با جداسازی واضح منطق آسان کنند.

فریم ورک های Full-Stack همراه با مسیریابی درخواست، پردازش درخواست، MVC، ORM، امنیت، تولید کد، موتور قالب، اعتبارسنجی‌ها و غیره هستند. الگوها و ویژگی‌های موجود توسط این چارچوب‌ها توسعه برنامه‌های پیچیده را آسان می‌کنند.

تنظیمات فریم ورک

میکرو فریم ورک برای توسعه برنامه های کوچکتر ترجیح داده می شوند. این چارچوب‌ها همچنین می‌توانند به عنوان پایه‌ای برای گسترش و افزودن قابلیت‌های اضافی در بالای چارچوب انتخابی برای ساخت کتابخانه شخصی در نظر گرفته شوند که توسعه و نگهداری بیشتر برنامه را بدون پرداختن به پیچیدگی‌های چارچوب‌های Full-Stack آسان می‌کند.

مدت زمان توسعه

میکرو فریم ورک ها برای توسعه سریع ترجیح داده می‌شوند. اینها اولین انتخاب برای توسعه برنامه های REST و ارائه خدمات REST برای رابط های مختلف از جمله برنامه های تلفن همراه هستند.

فریم ورک های Full-Stack برای مدت طولانی‌تری ترجیح داده می‌شوند، زیرا زمان برای درک فریم ورک و استفاده بهتر از مؤلفه‌ها و خدمات موجود در فریم ورک می‌دهد.

سطح کد

میکرو فریم ورک ها(میکرو فریم ورک) به دلیل هدف خاص‌شان از نظر اندازه کوچک‌تر هستند و اندازه آنها بین چند صد تا تقریباً 5K خط کد است.

فریم ورک های Full-Stack به دلیل چندین ماژول، مولفه و خدماتی که در آنها گنجانده شده است، از نظر اندازه بزرگتر هستند. اینها معمولاً بیش از 5k خط کد هستند.

تخصص منابع

همانطور که در بخش های بالا توضیح داده شد، یادگیری فریم ورک های Micro یا میکرو فریم ورک ها آسان است، بنابراین برای شروع توسعه به منابعی با سطح تجربه متوسط ​​نیاز دارد. برای توسعه برنامه های کاربردی بزرگ ترجیح داده می شود حداقل یک یا چند منبع با تجربه داشته باشید که دانش عمیقی از فریم ورک انتخاب شده دارند.